Արվեստը ուշ միջնադարյան Հայաստանում: Այս ժամանակահատվածում աննպաստ քաղաքական ու տնտեսական հանգամանքներն իրենց բացասական ազդեցությունը թողեցին հայ կերպարվեստի զարգացման ընթացքի վրա:
Նախորդ դարերում ձևավորված հարուստ ավանդույթները մանրանկարչության ասպարեզում շարունակեցին Վասպուրականի և Տաթևի վանքի մանրանկարչական դպրոցների ներկայացուցիչները: XVII դ. ձեռագրերի հիմնական պատվիրատուներ են դառնում հարուստ վաճառականները, իսկ դրանց մանրանկարներն արտահայտում են քաղաքային բնակչության առևտրա-արհեստավորական շերտերի աշխարհընկալումը: Տպագիր գրքերի տարածումը ծանր հարված էր ձեռագրերի ընդօրինակման գործի և մանրանկարչական արվեստի համար: Ձեռագրերի նկարազարդումը գոյատևում է նաև XVIII դ. սկզբին, սակայն բարձրարվեստ նմուշներ այլևս չեն ստեղծվում: XV դ. ընդհատվեց խաչքարային արվեստի առաջընթացը: Խաչքարեր կանգնեցնելու ավանդույթը վերակենդանանում է XVI-XVII դդ., բայց այս ժամանակաշրջանի խաչքարերը գերազանցապես տապանաքարեր էին: Խաչքարերի պատկերաքանդակները կորցնում են թեմատիկ բազմազանությունը և ձեռք են բերում կենցաղային բովանդակություն: Այդպիսի խաչքարերի թիվը մեծ է Հայաստանի պատմական բոլոր գերեզմանոցներում, իսկ Նորադուզում և Հին Ջուղայում հասնում է հազարների: Ջուղայական խաչքարերով էլ իր ավարտին է hասնում հայ միջնադարյան արվեստի այդ նշանավոր բնագավառի պատմական զարգացման ընթացքը:
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ԼԵՌՆԱՅԻՆ ՂԱՐԱԲԱՂԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՎԱՐՉԱԿԱՆ ՔԱՐՏԵԶ (2012 Թ.)
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ 1918-1920 թթ.(ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆ) Փաստաթղթերի և նյութերի ժողովածու
Ալեք Մանուկյան 1,
ԵՊՀ 2-րդ մասնաշենք,
5-րդ հարկ,
Հեռ.` + 37460 71-00-92
Էլ-փոստ` info@armin.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Կայքի նյութերի մասնակի կամ ամբողջական օգտագործման, մեջբերումների կատարման դեպքում հղումը պարտադիր է` www.historyofarmenia.am
.png)
