• Նորություններ
• Հղումներ
• Գործընկերներ
• Կայքի Քարտեզ

 Մինսկի խումբ: Ղարաբաղյան հակամարտության քաղաքական կարգավորման բանակցություններ վարող Մինսկի համաժողովի անդամ երկրների մարմին։ Սկսել է գործել 1992-ի ամառվանից։ Ստեղծման մասին որևէ որոշում չի կայացվել։ Խմբի անդամներ են ԱՀ, ՀՀ, Բելառուսը, Գերմանիան, Իտալիան, Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ը, Թուրքիան, Ֆրանսիան, Ձեխոսլովակիան, Շվեդիան և ԼՂՀ ներկայացուցիչները։ Մինսկի խմբի առաջին նախագահ է նշանակվել իտալացի Մ. Սիկան, երկրորդը (1993-ից)՝ շվեդ Ա. Բրյուները։ Մինսկի խմբի  առաջին 5 նիստերը հրավիրվել են Հռոմում, որոնցից միայն վերջին երեքին են մասնակցել ԼՂՀ ներկայացուցիչները։ 1992-ի դեկտեմբերին Ստոկհոլմում հրավիրված նիստում չի արձանագրվել որևէ առաջընթաց։ Իրավիճակը շտկելու նպատակով 1993-ի մայիսին առանձնացվել է Մինսկի խմբի եռյակ՝ ԱՄՆ, ՌԴ և Թուրքիա, որոնց առաջարկությունները կրել են «ուլտիմատիվ» բնույթ։ Սակայն այդ երկրների՝ տարածաշրջանում ունեցած առանձին շահերի ու հակասությունների պատճառով հաջողություն դարձյալ չի արձանագրվել։ 1994-ին Բուդապեշտի գագաթնաժողովի որոշմամբ ստեղծվել է Մինսկի խմբի համանախագահություն՝ Շվեդիա և Ռուսաստան։ 1995-ին Շվեդիային փոխարինել է Ֆինլանդիան, իսկ ԵԱՀԿ Լիսաբոնի գագաթնաժողովից հետո հիմնադրվել է եռանախագահություն՝ ԱՄՆ, ՌԴ և Ֆրանսիա։ Այդ կազմով Մինսկի խումը գործում է մինչև օրս (2004)։ Մինսկի խմբի շրջանակներում մշակվել են հակամարտության կարգավորման մի շարք փաստաթղթեր. 1993, 1994-ին՝ «հակամարտության կարգավորմանն ուղղված անհապաղ գործողությունների ժամանակացույց», 1994, 1997-ին՝ «Համաձայնագիր ռազմական հակամարտության համապարփակ կարգավորման մասին», 1998-ին՝ «ընդհանուր պետություն»։

 Մինսկի խմբի շրջանակներում բանակցությունները դադարեցվել են 1998-ից՝ Ադրբեջանի կողմից Լիսաբոնի գագաթնաժողովի արդյունքների շահարկման և ոչ կառուցողական դիրքորոշման պատճառով։ Համանախագահները վարում են մաքոքային դիվանագիտություն, որոնում են բանակցությունների շարունակման նոր ուղիներ։

Գրականություն

Աբրահամյան Հ., Հարությունյան Հ., Արցախի համար զոհված վարանդացիները, Ե., 2003։